Pickpockers op Java en de final destination: Dubai

Vandaag onze laatste dag, maar voordat we hierover uitbreiden eerst nog even onze resterende dagen op Java. Zaterdagavond (23 juli) vertrokken we met de nachttrein richting Bandung. De eksekutive was vol dus zaten we bisnes. De stoelen waren niet wat je noemt geweldig en meer dan een paar korte slaapjes van maximaal een uur zaten er dan ook niet in. Lichtelijk gebroken kwamen we aan in Bandung (om 6.25 uur kwamen we aan). Een vertraging van bijna 5 kwartier, waarbij natuurlijk al weer 20 minuten voor de oorspronkelijke aankomsttijd op de uitkijk hadden gezeten... Met onze inmiddels kingsize backpacks (als je achter ons loopt zie je onze hoofden niet eens meer) op onze rug gingen we op zoek naar een slaapplaats. Dat is in het Parijs van Java (misschien was dit heeeeeeeeeeeeel lang geleden zo) niet zo heel makkelijk. Uiteindelijk kwamen we in een guesthouse terecht waar ze nog plek hadden. We hebben onze spullen gedumpt en zijn Bandung in getrokken. We liepen naar de andere kant van het station, dit zou het centrum moeten zijn. Het enige wat wij zagen waren vervallen geboouwen en veel meer armoede dan aan de kant waar wij bivakeerden. We liepen moedig door, een beetje op ons hoede omdat we hadden gehoord dat er meer criminaliteit zou zijn. Nou dat hebben we gemerkt!
Een groepje van 3 mannen wurmden zich tussen Mathijs en mij in. Mathijs ging aan de kant staan om ze er langs te halen, maar 1 had zijn sigaretten laten vallen en begon aan Mathijs zijn been te sjorren. Een ander was inmiddels bezig zijn portemonnee afhandig te maken. Gelukkig voelde Mathijs nog op tijd dat iemand aan zijn broekzak (met strak knoopje) aan het sjorren was. De mannen verdwenen uiteraard binnen no-time in de menigte, wij stonden daar half gechockeerd (tot nu toe waren alle Indonesiers nog heel aardig tegen ons geweest)!. We hadden het meteen gehad met Bandung... We hebben nog wel ons rondje afgelopen maar heel alert en ruim voor het donker waren we terug in de guesthouse. Het lijkt wel een soort avondklok...

De volgende dag zijn we met het openbaar vervoer naar de Tangkuban Perahu. Een nog actieve vulkaankrater vlak bij Lembang. In een soort minibusje (Angkot) reden we er naar toe en lieten ons bij de ingang afzetten. We zijn zelf naar boven gelopen (meteen weer een beetje training voor komend korfbalseizoen :D). Uiteraard de nodige foto's gemaakt bij de queen-crater (Kawah Ratu) en hier voor een deel omheen gelopen. Heerlijke zwavellucht ingesnoven om onze longen nog maar iets zwarter en viezer te maken dan dat ze al zijn geworden de afgelopen maanden. Na een broodje te hebben gegeten zijn we doorgelopen naar Kawah Domas. Dit is een actieve geizer, moet je ook gezien hebben natuurlijk :D

De volgende dag zijn we doorgereisd naar Jakarta, waar we einde van de middag aankwamen. Tot onze verassing hadden we geen hostel maar een apartement geboekt. Een compleet appartement met keuken en al!! De volgende dag zijn we Jakarta onveilig gaan maken, ten minste voor zover dat mogelijk is. We zijn eerst naar de oude stad (Kota) gegaan en vervolgens nog even langs het nationaal monument. Jakarta is wat stad betreft echt geen must do, maar ja wij hadden er een dag ingepland dus dan tuf je maar een beetje rond via het bussennetwerk. Nu duurt zelfs dat lang, Jakarta kent namelijk een 24-hours traffic jam :-( Om 17.00 uur (veel te vroeg) lieten we ons naar het vliegveld brengen. Onze vlucht vertrok pas oom 00.40 uur! Nu kun je je op Schiphol prima vermaken, in Jakarta niet. Maar na vaak op en neer gewandeld te hebben en heel lang in de rij gestaan te hebben om in te checken vertrokken we richting Dubai.

24 uur Dubai
Nadat we vandaag geland waren hebben we eerst op het vliegveld een hotel geboekt. Dit was inclusief halen en brengen en dus ideaal. Op deze manier konden we al om 9 uur (na eerst een heerlijke douche in een brandschone en parelwitte badkamer) vertrekken met onze prive-chauffeur. Hij zou ons in een paar uur de highlights van Dubai laten zien en eindigen bij de Burj Khalifa (het hoogste gebouw ter wereld). Mathijs werd helemaal blij toen bleek dat we deze ook nog op konden!! Dus nadat we Palm Island, de 2 7-sterren hotels, het oude fort, de haven, het dubaimuseum en nog veel meer hadden gezien werd het tijd voor deze grote jongen. We kochten kaartjes en om 14.30 uur vertrokken we met een snelheid van 36 km/uur 124 etages naar boven. Voor de snelle rekenaars, dat betekent inderdaad in 1 minuut naar 600 meter hoogte), de top is overigens 828 meter hoog. Een bizar uitzicht, naast het gebouw begint zo ongeveer direct de woestijn. Verder alle kleine gebouwtjes op de foto gezet en na 5 kwartier naar beneden gesuisd. We hebben een paar uur door de enorme shopping mall gestruind (inclusief ijsbaan, waterval, aquarium met grootste glasplaat ter wereld en meer van dit soort bizarre dingen). En afgesloten met een watershow, nu nog even een duik nemen op ons dakterras en morgen om 8.25 uur (lokale tijd) vertrekken we naar Nederland, waar we even naar het middaguur na 56 dagen weer voet op Nederlandse bodem zetten.

De foto's volgen snel, hier geen mogelijkheid om ze erop te zetten! Iedereen bedankt voor het lezen, we hopen dat jullie een beetje hebben kunnen meegenieten. Tot snel!

Java: Bromo en Yogyakarta

Hallo allemaal, met nog een week te gaan toch nog weer een update. We zijn van Kuala Lumpur naar Surabaya (Java) gevlogen. Dit ging allemaal heel voorspoedig en voor het eerst zat het een keer niet tegen met het openbaar vervoer. Na een lange reisdag kwamen we aan in Probolinggo waar we een tour naar de Bromo (vulkaan) hebben geboekt. We werden dezelfde dag nog naar een dorpje bij de vulkaan gebracht, waar we dus om 20.00 uur aankwamen. Het was al pikdonker en steenkoud (nog kouder dan bij de Cameron Highlands) en we konden kiezen. Voor 450.000 Rupiah in een hotel met warme douche, of voor 80.000 Rupiah een homestay met mandi. Een mandi is de bak water waar je het water uithaalt om de hurk-wc's mee door te spoelen, alleen gebruik je dan nu het bakje en water om over je heen te gooien. Jullie raden wel waar we voor kozen!!
Het werd de kamer van 80.000 metmandi, een wasbeurt hebben we wel overgeslagen deze dag! Na een zeer korte nacht ging om 3.40 uur de wekker al weer. Want wie naar Java gaat moet naar de sunrise bij de Bromo. In een jeep tuften we omhoog en het laatste half uur mochten we in het pikkedonker omhoog klimmen. Voordeel is wel weer dat je het er lekker warm van krijgt (we hadden2shirts aan met lange mouwen eneen jas tegen de kou!). Boven hebben wegenotenvan de sunrise, het was een beetje bewolkt maar zeker heel mooi. Later bleek dat de bewolking de actiever geworden Bromo was... We zijn vanaf het uitzichtpunt naar de Bromo gereden en mochten deze toch beklimmen, ondanks dat er continue dikke as- en zwavelwolken uit kwamen. Maar ja weten wij veel wat wel en niet normaal is, op naar boven dus... Eenmaal staande op de kraterrand, onder de as en met een geur van rottende eieren, was het toch wel eng. We hoorden een heel onheilspelbaar gerommel, waarna weer dikke wolken volgde. We maakten wat foto's en hielden het snel voor gezien, geen zin om in een paar lavabeelden te veranderen.

Dezelfde dag reden we met een mini-van naar Yogyakarta. Na een paar uur hadden we het al helemaal gehad, de tocht zou zes uur moeten duren. Hoe zuur is het als je na vijf uur pijn je billen erachter komt dat je bent voorgelicht en de tocht geen 6 maar minimaal 10 uur in beslag neemt. Dus totaal 12 uur inclusief de tocht van de Bromo af. We zagen het allebei niet echt meer zitten, maar ja je moet wel door... En als je dan om 22.00 uur 's avonds in Yogyakarta komt moet je nog op zoek naar een kamer. De meeste hotels/hostels en homestays hadden een bordje op de deur hangen dat ze vol waren. Een beetje moedeloos liepen we dus door de straten op zoek naar een slaapplek met douche (daar waren we wel aan toe). Uiteindelijk zijn we dan toch op een plek met (koude) douche aangekomen. Het is hier op Java een mandi, een koude douche is luxe en een warme douche onbetaalbaar. Het is in ieder geval water besparend!
We hebben de volgende dag heel relaxed gedaan en een beetje rondgeslenterd nadat we heel rustig en laat zijn opgestaan. Vandaag een tour gemaakt langs de Borobodur en de Prambanan. Beiden zijn tempels en helaas allebei redelijk in puin door aardbevingen en vulkaanuitbarstingen. Desalniettemin wel een must als je op Java bent!Morgen gaan we metde nachttrein naar Bandung. Om hier kaartjes voor te krijgen moet je over een dosis geduld beschikken waar je u tegen zegt. Op het station hadden we netjes een briefje ingevuld met wat we wilden. Bleek hierna dat je een nummertje moet halen. Okej prima, nr 856. Ze waren bij nr 692 en maar 3 loketten open. Nu hebben de mensen hier niet zo'n haast dus na een half uur waren ze bij nr 720. Mathijs ging maar even de speelkaarten halen en wat water toen een kwartier later nr 721 pas aan de beurt was. Toeristvriendelijk als ze hier zijn waren ze bezig in het maleisisch alle nummers af te roepen omdat dit sneller zou gaan. Dit bleek want ze waren ineens bij nr. 820 en Mathijs was nog niet zo lang weg. Nu hoeven we dit niet per se met z'n tweeen te doen, maar het is duidelijk de man die meer wordt aangesproken... Mathijs even gesmst dat hij direct terug moest komen, duurde het hierna toch weer heel lang. Maar een half uur later hadden we dan toch kaartjes. Helaas geen airco, lekker een hele nacht Bisnis-klas met fan :D Jullie horen van ons hoe we dit ervaren hebben.
Foto's komen er aan!

Maleisie (Kuala Lumpur en de Cameron Highlands)

Het is alweer een tijdje geleden, maar daar zijn we dan weer met een echte update!! 11 juli zijn we naar Maleisie gevlogen. We wilden direct door naar de Cameron Highlands, maar ook hier liepen we tegen het vervoersprobleem op. De laatste bus die kant op vertrekt 13.30 uur en wij waren dus ruim een uur te laat... De volgende dag dus maar vroeg vertrokken en eerst een soort undercover overnachting gedaan bij de backpackers travellers inn, hier hadden we al geboekt voor onze terugkomst. De kamer was heel simpel en oud, maar niet vies en vrij van bedbugs weer dus ach dan vinden we het al snel prima... Hier komen we dus nog terug!

De volgende dag naar de Cameron Highlands (Tanah Rata) vertrokken. Het zijn best flinke busreizen en wilden we eerst nog doorstomen naar de Taman Negara (oudste regenwoud), maar omdat we weinig tijd hadden en de reistijden erg lang dit toch maar niet gedaan. Toen we de bus uitstapte merkte we direct een enorm temperatuurverschil en waren we jaloers op de vrouwen die helemaal ingesluierd rondliepen en het waarschijnlijk niet zo koud hadden. Het was daar maar 20-23 graden, brrr hoe verzinnen ze het. 's Avonds was ik (Johanna) direct flink verkouden geworden en heb dan ook de rest van de dagen met mijn nieuwe grootste vriend tissue gelopen.

We hebben daar 3,5 dag gezeten en hebben wat wandelingen gemaakt en een tour gedaan naar de theeplantage's, mossy forrest etcetera. Het mossy forrest klinkt als een enorm woud van mos en roept regenwoud-achtige beelden op. In werkelijkheid hebben we in een half uur zo'n 25 meter afgelegd, waarbij onze gids vooral razend enthousiast over iedere boom die we passeerde vertelde :-). De theeplantage's waren een stuk indrukwekkender (zie de foto's als het lukt ze erop te zetten...). Behalve dat het er steenkoud was (wat iedereen vond waardoor er regelmatig een rij voor de gedeelde douche stond, waar Mathijs ook van heeft mogen genieten) was het er ook onwijs leuk. We hebben mossy en jungle gezien op onze eigen trekkings. De jungletocht was echter erg pittig. Mathijs was een dag eerder vergiftigd en had dus last van zijn buik, op 1 boterham (wit) en 2 appels heeft hij de tocht gemaakt waarbij we op het laatst 25 minuten stijl omhoog moesten over rotsen en gladde boomwortels. Een soort martelgang waarbij Mathijs iedere 10 meter omhoog een beetje bleker werd. Het was overigens 800 meter stijgen!

Inmiddels zijn we weer in Kuala Lumpur. Zaterdag hebben we direct de KL-Tower bezocht en daarna nog even naar de Patronus Twin Tower by night (want ja hier kwamen we vooral toch voor). De volgende ochtend wilde we de skybridge op en waren al vroeg op pad. Toen we daar om 7.50 uur aankwamen bleek dat veel meer mensen hetzelfde idee hadden. Er bleken maar 600 mensen naar boven te mogen deze dag en wij waren dus te laat, bleek nadat we een uur in de rij hadden gestaan... Het is erg frusterend omdat ze heel onduidelijk zijn over hoeveel mensen er naar boven mogen (tussen de 600 en 1200 per dag), er normaal kaarten beschikbaar zijn tot ongeveer 10.30 uur (behalve vandaag toen was de rij om 6.45 uur al te lang om nog kaarten te bemachtigen). Vet balen dus!! Maar ja wat moet je... We zijn de rest van Kuala Lumpur maar gaan bekijken, na natuurlijk weer de nodige foto's...

Vandaag ook weer een dag door de stad geslenterd. We zagen een weegschaal en besloten dat we wel eens wilden weten wat we nu wegen. We passen inmiddels 2x in onze shirts (dit kan ook komen omdat er veel koud wordt gewassen, alhoewel ze hier drogers hebben waar alles in gaat) en onze riemen kunnen niet strakker meer. Beiden zijn we 9% van ons lichaamsgewicht verloren. We kunnen al onze ribben tellen en als we bukken steken alle ruggenwervels uit. Dit ondanks dat we veel cola en ander zoet drinken nemen, de laatste dagen scones en cakejes eten en we weer bruin brood hebben. Wat zullen we in Cambodja wel niet gewogen hebben??
Tot slot moesten we nog even naar de shopping mall bij de Patronus voor Roeland zijn verjaardagscadeautje. Mijn oog viel op een hotel waar ze een soort skybar hebben. We liepen naar binnen bij (het dure) hotel en we mochten naar boven. Dit ondanks dat we er als een soort sloebers bijlopen met magere gezichten, te grote kleren en vieze voeten in onze slippers van de hele dag rond slenteren... Boven gekomen zagen we daar de Patronus voor ons, we begonnen meteen foto's te maken en toen kwam de kaart. Het was hier zo duur dat we besloten om samen maar voor 1 cola te gaan. Een glaasje cola voor 15 ringgit (en inclusief tax en service kosten 17,40Rm = 4,35 euro of zo iets)!!! Nou jullie snappen natuurlijk wel dat we hier de nodige foto's hebben gemaakt :D Dit maakt het toch een beetje goed dat we de skybridge niet op konden, hij is namelijk op maandag gesloten en morgen vliegen we naar Java...

Nou ja, we hebben het geprobeerd een beetje kort te houden. Nu gaan we proberen de foto's erop te zetten en dan snel de tassen inpakken voor morgen :-) Tot slot een koude douche in onze hostel voordat we slapen gaan... Al bijna weer het einde van onze reis. We kijken allebei uit naar het Hollandse eten en beginnen hier al een soort van fatamorgana's van te krijgen. In plaats van een bord met rijst zien we dan aardappels en groenten liggen, als we dan een hap nemen dan valt het toch weer tegen

Bed bugs

In navolging van ons laatste verhaal en de foto's, hebben we nog 1 verhaal uit Cambodja! We verbleven in Royal Guesthouse en zoals jullie weten waren er bedbugs in onze kamer. Vet balen, maar ze hadden een andere kamer voor ons. Deze zag er een stuk beter uit en geen bloedvlekjes op het matras (die we redelijk grondig hadden geinspecteerd). We zijn de hele dag op pad geweest (zoals geschreven in het laatste verhaal). 's Avonds ben ik (Johanna) als een soort menselijk lokaas op het bed gaan liggen, in de hoop dat er geen bedbug tevoorschijn zou kruipen. Het leek goed te gaan. Maar.... We lagen nog even tv te kijken en ja hoor vanuit de hoek komt er ineens een redelijk grote op Mathijs afgelopen die hem direct heeft afgemaakt. Vet balen, zeker ook omdat het al 22.00 uur was en we het niet erg zagen zitten om nog op zoek te gaan naar een andere slaapplek... Met het lijkje op een stokje ben ik daarom maar naar de receptie gelopen. Het meisje excuseerde zich steeds en vroeg of we dan weer een andere kamer wilden, zeker zonder bedbugs. De vraag is of ze het nou vervelend vond omdat ik zo'n 30 beten had of dat er ook nog andere gasten bij de receptie stonden?!? De vraag was wel of we onze tassen boven wilden laten...
Met dit nieuws ging ik maar weer naar boven en hebben we de tassen op een tafel in het midden van de kamer gestapeld nadat we eerst 5 minuten besluiteloos naar elkaar hebben zitten kijken over deze ontwikkelingen... Toen we beneden kwamen was de toegang naar de receptie (waarachter onze kamer lag) afgesloten met een hek. Hebben wij weer! Na was handen en voetentaal naar de bewaker konden we dan toch naar binnen! Het bed werd uiteraard onderste boven gekeerd, weer leek het wel okay. Er zaten wel weer wat vlekjes op de lakens (de jongen die dus net keihard tegen ons staat te beweren dat ze nog nooit bed bugs hebben gehad en wij ze waarschijnlijk in onze bagage hebben meegenomen stond mooi te liegen). Na een douche en een uur ijsberen of we nu wel of niet in het bed zouden stappen zijn we maar op de stoel en de wc gaan zitten. We besloten dat we niet in het bed wilden liggen en morgen direct uit zouden checken (als we om 6.00 uur ten minste weer naar buiten konden lopen)!! We hebben van alles geprobeerd en op verschillende manieren geprobeerd om met 3 tassen en 2 personen op 1 (niet comfortabele houten) stoel te gaan slapen.

Je raad het al, dit werd natuurlijk niets. Inmiddels al 2.45 uur besloten we dan toch maar in het bed te gaan liggen en om het uur de wekker te zetten om te checken op bedbugs. Ik had al mijn bulten met pen gemarkeerd dus dit was makkelijk na te gaan... Wat een rampennacht!

Een terugblik op Siem Reap en het zuiden van Cambodja

Waar we de express-bus dachten te hebben naar Siem Reap moesten we overstappen in een andere plaats (waardoor we de gefrituurde vogelspinnen in Skuon moesten missen, spijtig dat we deze niet hebben kunnen proeven ;-p)... Na aankomst in Siem Reap zijn we naar het "peperdure" hotel gebracht (welke we in Nederland al hadden geboekt). En wat krijg je als je "duur" slaapt, jaja dan ga je je ook duur gedragen. Er zaten wat vlekken op de lakens en wat haren op de kussens en daarmee namen we geen genoegen. Resultaat: we mochten in de VIP-kamer verblijven :D. Was hetzelfde maar zag er net iets gelikter uit!! Mr Long, de tuk-tukker die ons bij de bus heeft opgehaald heeft ons ook 3 dagen rondgereden bij de tempels van Angkor. De foto's hiervan hebben jullie al kunnen zien. Het was vermoeiend, we waren ongeveer per dag 10 a 11 uur aan het tempelen. Uitrusten deden we tussendoor in de tuk tuk. De tweede dag zelfs om 4.30 uur vertrokken omdat we dan de zonsopkomst bij de Angkor Wat konden bewonderen... De derde dag, nadat we de Beng Mealea hadden gezien (2 uur tuktukken vanaf het hotel) waren we wel echt tempelmoe. Maar de laatste 3 tempels (de oudsten van allemaal) toch nog even er door heen gejaagd... 's Avonds om 23.00 uur zouden we opgehaald worden voor de nightbus naar Sihanoukville (we hadden een paar dagen over in de planning en zijn dus gaan relaxen aan de zuidkust). Ook nu zijn we weer lichtelijk opgelicht. In plaats van 8 uur naar Sihanoukville waren we na 6 uur en 45 minuten pas in Phnom Penh, waar we de bus werden uitgegooid. Nadat we maar zijn gaan informeren bleek dat we tot 8 uur moesten wachten en dat er geen directe bus is bij deze maatschappij! Uiteindelijk kwamen we dus pas 13 uur na vertrek aan (met beurse billetjes wederom). In Sihanoukville hebben we eigenlijk niets anders gedaan dan op het strand gelegen, danwel op een stoel gezeten op het strand. Onze lichamen gaven heel duidelijk te kennen dat het wel even genoeg was en dat vonden wij eigenlijk even helemaal niet erg. Ten minste, totdat we het erover hadden dat het korfbalseizoen al bijna weer zou gaan starten. 's Avonds dus even wat beenspieroefeningen gedaan (waar we op het moment van schrijven nog steeds spierpijn van hebben :-s). Morgen weer (pfff)! Voordeel van de hele dag op strand is dat je continu flyers in je handen krijgt gedrukt en dus 's avonds gratis drankjes kan halen overal. Daarnaast werd Mathijs continue belaagd door tuk tukkers die hem naast een ritje ook nog wiet en allerlei andere soorten drugs aanboden (of dit nou door zijn uiterlijk kwam weten we niet, 's avonds heb ik toch maar even het ontstane matje in zijn nek weg geknipt ;-p). Vanaf Sihanoukville zijn we (2 dagen later) 's middags weer teruggereden naar Phnom Penh. Daar zitten we op dit moment, weer echt in een bruisende stad... We hebben de afgelopen weken op bamboe, keiharde matrassen en weet ik wel niet wat nog meer geslapen... Vannacht hadden we een bed met plek voor meer dan 2 zo bleek... Vanochtend werden we wakker in het gezelschap van een aantal zwart/bruine beestje van zo'n 4 mm groot. Als je op ze drukte lieten ze een klein bloedplekje achter... We zijn deze huisdieren nog niet tegengekomen, maar een aantal bultjes leken er toch echt op te wijzen dat we hier met de gevreesde bedbugs te maken hebben. Helemaal niet relax en vooral een beetje jeukerig idee... We hebben een andere kamer gekregen en het bed grondig geinspecteerd (het ziet er hoopvol uit voor vannacht). Vandaag zijn we naar de Killing Fields geweest en het Tuol Sleng Museum. Beiden hebben betrekking op de Khmer Rouge van 1977-1979, waarbij miljoenen Cambodianen het leven hebben gelaten (onder het regiem van Pol Pot). Wel indrukwekkend. Het was wel een leuke dag, ondanks dat de tuk tukkers ons hier continu meer laten betalen dan nodig op een heel slinkse manier. Lees: ja jullie hebben niet gezegd dat jullie ook terug willen (en dit als je 15 km van de stad verwijderd bent). Nu is het weer even de vraag hoe het verder gaat, dit omdat we op nu.nl iets lazen over onrusten in Kuala Lumpur (waar we dus maandag heen zouden moeten vliegen). Spannend allemaal en hopelijk valt het mee, zodat we gewoon de twin towers kunnen bewonderen :-) Nou dat was alles weer tot zover, vanuit Maleisie (hopen we ten minste) zullen we weer wat van ons laten horen). De USB poort pakt het fototoestel niet, de foto's houden jullie dus nog even tegoed! Groetjes vanuit Cambodja Weer wat reacties op reacties: Margo en Ton: De Thaise dames vallen toch viest tegen, anders hadden we zeker een foto van ze genomen voor jullie. Frans: Er is hier inderdaad heel veel te zien, dus we snappen goed dat opa met ons wil ruilen. Hoewel er nogal wat ontberingen zijn wegen deze niet op tegen de positieve kanten van de reis. Oma we zijn nog steeds gezond (en vandaag weer bruin brood gevonden dus sinds weken weer vezels (wat Johanna vooral erg kan waarderen). Frans we hebben inderdaad op een vogeluitkijkpunt gestaan met een andere vogelaar. Bij gebrek aan een verrekijker en gids helaas niet veel kunnen zien danwel herkennen. Wel hebben we wat arenden gezien. Cordaners: dankzij jullie ben ik nu recordhouder wat betreft de meest bekeken foto :D Werkse allemaal en voor degene die op vakantie gaan, een fijne vakantie!

Zuid Laos en onze oversteek naar Cambodja!

Om 7.00 uur hielden we zondag 26 juni al een Tuk-Tuk aan, zodat we met lokaal transport naar Tad Lo (Bolaven plateau) konden gaan. De tuk-tuk Laoaan stopte echter eerst nog even bij de markt zodat zijn vrouw op haar dooie gemakje boodschappen kon doen. Pas na een kwartier vertelde hij dat de eerstvolgende bus om 9.00 uur zou vertrekken (voor niets dus al om6 uur opgestaan). De rit naar Tad Lo was prima en behalve dat het gangpad volgestapeld lag met zakken cement of zo iets en er 1 Laoaan met een zak vol vissen binnen kwam was het nog vrij normaal. We besloten bij Lonely Planet's Tim's Guesthouse te slapen. Een plek die op zich goed opgezet is en veel geinvesteerd wordt in delokale bevolking (computerlokaal en schooltje). Om dit enigszins te steunen hebben we daar 2 nachten in een hutje op keiharde bedden gelegen. Maar de douche was wel weer heerlijk (en gedeeld evenals de wc :-s)...
We hebben de watervallen bekeken en na 2 dagen vroeg vertrokken om via Pakse naar Don Det (4000 islands) te gaan. We namen de eerste bus maar direct, wat we moesten bekopen met 2 uur zitten op plastic krukjes (die bij elke bocht onder je kont vandaag gleden). De chauffeur en zijn hulpjes bedachten halverwege ook nog dat ze trek hadden en gingen rustig naast de bus zitten ontbijten! Daar zit je dan in een stampvolle bus (en denk niet dat de chauffeur haast had of zo).
Vervolgens de Sawngthaew in (wat letterlijk vertaald 2 rijen is), in ons geval 3. Dit kleine wagentje werd werkelijk overvol geladen en we zaten als een soort legbatterijen met 24 man achterin dit wagentje gepropt. Heerlijk met een reis van 4 uur voor de boeg (deze houten bankjes hadden overigens ook geen kussentje)! Op Don Det hebben we welverdiend in een hangmat wat gedronken en omdat dit zo goed was bevallen naar een slaaplek met hangmatten voor de deur gezocht (dit is ook gelukt). Een houten hut met electriciteit, maar nog steeds een gedeelde douche en wc. We hebben Don Det en Don Khon fietsend bekeken en hebben vooral ook veel in onze hangmat gelegen. De laatste avond hadden we lichtelijk noodweer (maar ach, ons hutje stond oppalen). Dit betekende 3 keer verhuizen in het restaurant waar we zaten omdat alles zo lek als een mandje was. Er waren 2 lekplekken in onze kamer maar we waren nog droog toen we opstonden 's ochtends:D.

Vanaf Don Det zijn we naar Kratie gegaan (Cambodja). Nu ligt Don Det 5 km van de grens, toch deden we er ruim 2 uur over om bij de grens te komen (wat in Laos overigens heel normaal is). We wilden onze paspoorten niet afgeven dus besloten (met het risico enorm opgelicht te worden) alles zelf te doen. Voor niets gaat de zon op en niet voor niets worden er stempels in je paspoort gezet. Nadat we allebei de nodige dollaars kwijt raken kregen we allebei een headshot (om ons temperatuur van ons voorhoofd te meten), handig als ze even zeggen wat ze gaan doen... Een half uur later, nog niets van Cambodja gezien, maar wel 54 dollar lichter!

Op dit moment zitten we in Kratie en hebben we vandaag in een bootje de Irrawaddy dolfijnen gespot. We zitten in een redelijk chique hotel en hebben sinds 5 dagen weer onze eigen wc. Echt heerlijk, voor het riool of wat ze hier hebben misschien iets minder...

Morgen gaan we de 9 uur durende busreis naar Siem Reap maken. We zijn allebei blij dat we de ergste armoede achter ons gaan laten, althans dat hopen we! Vanavond zaten we te eten en keek je zo een soort grote openstaande garage in en dat is dan een soort ziekenhuis. Je zou hier maar een blinde darm ontsteking kirjgen of zo... Het enige wat ze lijken te kunnen is een infuus in je arm steken. Ook het internet is hier heel traag, we zetten er daarom nu alleen een verhaaltje op en de foto's volgen zo dansnel mogelijk (misschien morgen).

Groetjes vanuit Cambodja

Reizen reizen en nog eens reizen!!

We hebben de afgelopen dagen heel veel gereist en dus niet heel veel te vertellen. De nachttrein van Chiang Mai naar Ayutthaya was heel goed te doen. Mathijs was erg content met zijn slaaphutje (zie ook de foto's). We hebben hobbelend en schuddend nog redelijk kunnen slapen deze nacht. Om 4.45 uur hadden we de wekker gezet want 5.13 uur zouden we in Ayutthaya moeten zijn. Of we vertraging hadden wisten we niet en ja wat doe je dan als om 5.11 uur de trein stopt?? We zijn maar blijven zitten omdat we het niet helemaal vertrouwde en dat was maar goed, want we hadden 45 minuten vertraging en waren er dus nog lang niet...

Vanaf Ayutthaya zijn we naar een uurtje buitenlucht de trein ingestapt naar Ubon Ratchatani. Deze rit duurde voor ons gevoel veel langer (maar waarschijnlijk vooral omdat ons achterwerk steeds beurser begon aan te voelen). BIj aankomst kregen we van een pirten-Thai (man met een oogkapje) een lift aangeboden naar het centrum. Omdat we verder geen kaart hadden en ook geen idee hadden waar we naartoe meosten hebben we dit aangenomen. Na een half uur wachten op zijn neef begonnen we toch wel te twijfelen en te hopen op een pick up. De Thaien zijn over het algemeen wel te vertrouwen en we werden dan ook netjes in het centrum afgezet. In Ubon is verder eigenlijk helemaal niets te doen en werden wij vooral als soort van attractie bekeken. De volgende dag dus gelukkig weer verder. Met een Tuk-Tuk naar de busterminal en vandaar met de bus naar Pakse.

Beetje spannend wel hoe het bij de grens zou gaan, er hing een briefje dat we 15 minuten kregen om een visum te regelen... Iedereen die in Thailand is geweest weet dat dit erg krap is! Een streng kijkende Thai liets ons gelukkig het land uitgaan en de Lao-anen lieten ons erin (Jippie!). Laos is duidelijk een stuk armer en het landschap woester...

In Pakse aangekomen zijn we op zoek gegaan naar een pinautomaat, die ons bij de 4e poging 700.000 kippetjes wilde geven. We zijn echt rijk hier, en gaven dezelfde dag nog 445.000 kippetjes weg (klinkt als heel veel, maar is eigenlijk maar 43 euro of zo iets :D). Het is wel raar om een flesje drinken van 7000 LAK te kopen hoor...

Vandaag zijn we naar Champasak gegaan. Door een mini-van werden we gedropt en vervolgens op een soort vlot d eMekong over. Daar hebben we fietsen gehuurd en Wat Phu bekeken. Het was nog een hele fietstocht(onze conditie is nog verder achteruit gegaan blijkt nu). Wat Phu was erg mooi en een voorproefje op wat we te zien krijgen bij de Angkor Wat (Cambodja). OP de terugweg de fietsen afgedropt en dan.... Lopen maar naar de oversteekplaats (was echt een heel eind). We hoopten maar dat we nog terug konden komen in Pakse deze dag. De lokale bussen rijden alleen 's morgens bleek (en wij dachten tot 15.00 uur). Een bootje en mini-Van geregeld en nu zitten we hier dit verhaaltje te typen.

Morgen trekken we verder naar het Bolaven plateau en dan richting Si Phan Don (4000 islands).

Groetjes van ons!!

Van het zuidwesten naar het noorden

Op Kho Phi Phi hebben we nog een tochtje gemaakt met een longtail boot. We dachten zeebenen te hebben na de laatste tocht, het bleek nog erger te kunnen. Binnen no-time waren we doorweekt en gingen woest op en neer op de golven. Er waren te weinig reddingsvesten aan boord en toen iedereen een reddingsvest begon aan te doen hebben wij er samen ook maar 1 gepakt (iets is beter dan niets). We hebben het overleefd en het was nog leuk ook!

Van Kho Phi zijn we via Phuket naar Chiang Mai gegaan, het Noorden dus... Laten we daar ook maar verder gaan met ons verhaal (anders raken we nooit uitgetypt).

Aangekomen in Chiang Mai zijn we direct een slaapplek en overnachting gaan regelen. Dit ging ons vrij goed af (zonder het gevoel te hebben dat we afgezet werden). 's Avonds gingen we naar een Muay Thai wedstrijd toe. Zaten we daar braaf om half 9 op onze VIP-plekken, hele tent nog leeg... Want ja waarom zou je ook echt om 9 uur starten als je dat op je posters zet?!? Het was wel gaaf om een keer mee te maken en ook een beetje zielig. De eerste wedstrijden waren namelijk kinderen die tegen elkaar vochten en sommige kinderen stonden ook echt met van die bange grote ogen in de ring.

Maar goed, nu de leuke dingen om te lezen. Een tweedaagse trekking! Wij natuurlijk bedacht wat we mee moesten nemen (2 volle dagrugzakken en nog een losse tas eraan met ons noodvoedsel). Gekleed als echte survivors zoals je ze ook ziet bij discovery stapten we achter in de auto. Er kwamen nog 5 anderen bij (die er bij lange na niet zo survivallig uitzagen). De tocht begon met een bezoekje aan verschillende bergstammen waaronder de bekende longnecks. Hierna moesten we 4 uur lopen zeiden ze. Prima te doen op zich. Er was 1 of andere Franse gast die in het begin nog voorop liep, maar onder invloed van zijn jointjes en ander rookwaar na een paar minuten al achteraan sjokte (roepend om een Tuk-tuk). Onderweg aten we verschillende vruchten die we zo van de boom konden plukken (we hebben dan ook ons noodpakket aan voedsel aangevuld met ongeveer 20 lychees :D). Niet 4 uur later, maar ruim 5 kwamen we moe aan op de plek waar we zouden overnachten. De beloofde douche: een stromend beekje, de wc: leek meer op een gat in de grond met een pijp eraan, bedden: bamboe-stengels met een lakentje erop. En ow ja, electriciteit hadden ze ook niet. Echt back to basic (qua outfit pasten we nu dus weer goed in het plaatje thuis!).Bizar om mee te maken hoe mensen daar echt leven, ze gaan dan wel regelmatig op een motor naar de stad, maar zitten wel iedere avond bij het kampvuur en een kaarsje. Wij denken dat we gek zouden worden...En wat doe je dan op zo'n avond? Nou aan een Japanner (van 32) uitleggen wat het verschil is tussen homo's en ladyboys. Uitleggen dat je in Nederland en de rest van Europa best veilig kunt reizen als hetero en echt niet wordt besprongen door mannen (wat sommige mensen wel niet voor voorstelling hebben).

Tegen alle verwachtingen in hebben we de nacht nog redelijk geslapen en konden we fris en fruitig aan de tweede dag beginnen. In tegenstelling tot de rest, blijkbaar hebben 4 op de 6 mensen een ochtendhumeur. We hebben een bad genomen samen met een olifant (in een rivier waarvan je je kunt afvragen of je hier schoner van wordt). Vervolgens op deze olifant een tochtje gemaakt en bananen gevoerd! Vervolgens gingen we bamboeraften (na klinkt dit spannender dan het is). Zitten op een bamboe-vlotje en rustig naar beneden kabbelen terwijl anderen voor je sturen. Het zwemmen bij een waterval en het rubber-raften dat hierna volgde was wat dat betreft een stuk leuker! Als een stel gekken roeien en door de verschillende stroomversnellingen stroomafwaarts. We zaten op kop en kregen dus al het mogelijke water over ons heen (we werden er eerder schoner dan viezer van dus dat was mooi meegenomen!).
Terug in onze hostel wilden we een lekkere douche nemen en proberen het rood (dat door onze lieftallige gids de eerste dag op onze wangen was gesmeerd tegen muggen) te verwijderen. En daar sta je dan, vol verwachting de kraan open te draaien... Geen druppel! Maar dan ook echt helemaal niets! Weer die vieze stinkkleren aan... We mochten beneden gelukkig de douche gebruiken (waarschijnlijk hadden ze dat liever dan dat we nog langer in de lounge bleven zitten in onze huidige staat)! Door de trekking hebben we onze grenzen weer een stuk verlegd en zijn een steeg ingedoken om pad thai te gaan eten. Alleen maar locals en een heel stuk goedkoper dan de toeristententen. Voor 55 baht gegeten en gedronken (dus daar eten alle mensen die voor 150 baht (= ongeveer 3 euro) per dag bamboevlotten stroomopwaarts de rivier optrekken.Het was overigens heerlijk, vanavond gaan we weer!

Vandaag in Chiang Mai rondgekeken, net als morgen. Morgenavond nemen we de trein richting Ayutthaya en reizen direct door naar Ubon Ratchatani, vanwaar we de grens overgaan naar Laos. Waar en wanneer we dus weer internet tegen gaan komen weten we niet.

Reactie op de reacties:
Roeland: we waren te druk bezig met de duikcursus en er was geen goede internet verbinding. Ook nu kan het wel weer even duren want we gaan naar Laos en weten niet hoe het daar zal zijn qua internet, we doen ons best om je te verblijden met onze mails.

Alle mensen die op vakantie gaan:
een fijne vakantie

Arenda en Martijn:
op 1 dagje lichte buikkramp hebben wij ook nog geen last gehad en beginnen nu zelfs steeds meer van de straat te eten (wat tot nu toe nog goed gaat).

JW:
het kost even tijd, maar trouwe volgers moet je toch wel op de hoogte houden :-). We kijken uit naar je volgende verhaal en veel plezier nog de komende tijd.

Ria en Richard:
Ik lig echt alleen in m'n lakenzak, er is geen plaats voor 2. De avond dat we deze foto hebben genomen had ik geen alcohol op ;-)

Stephan:
bedankt voor je update. Weer hier: steeds meer zon (heerlijk) en temperaturen van ongeveer 3o graden. Goed vertoeven dus! Verder zien we bijna geen Nederlanders, ook dat is heerlijk (al is het horen van alleen maar onverstaanbaar thais ook weer zo wat).

Alle overigen die niet bij naam zijn genoemd:
Bedankt voor alle reacties, net als jullie vinden wij het leuk de reacties te lezen!